Lancome Magnifique (2008)

Lancome Magnifique, czy ktoś je jeszcze pamięta? Pojawiły się w 2008 r. i ani się obejrzałam znikły z rynku. Po swojej premierze na tyle mnie nie porwały, pierwsze wrażenia nie były obiecujące, perfumy wydały mi się suche i bardzo przyprawowe. Zapomniałam o nich...

Dopiero po czasie miałam możliwość na spokojnie je potestować i wówczas przekonałam się, że tak, owszem, Magnifique są całkiem interesujące ale już nie można ich kupić. Powinnam się w zasadzie do tego już przyzwyczaić.

Magnifique -  czyli wspaniały, znakomity - sam dźwięk tego słowa wywołuje uśmiech. 

Ktoś kiedyś opowiadał mi, jak to Francuzi odwiedzający stoisko pewnej polskiej firmy, co chwilę z zachwytem wypowiadali: Magnifique! Magnifique! Nawet parodiowaliśmy te słowo przerysowując francuski akcent, jak łatwo się domyślić, łączyła nas niechęć do tego języka. 

Ale czy te Magnifique jest takie znakomite?

Nie określiłabym ich w ten sposób. To nie jest wyjątkowy ani jedyny w swoim rodzaju zapach. Magnifique sam w sobie nie jest odkrywczy ale ma bardzo ciekawą kompozycję nut, która wyjątkowo mi odpowiada: szafran, kminek i drzewo sandałowe. Może był za mało słodki, nie wystarczająco kwiatowy aby być bestsellerem, jakich Lancome ma wiele na koncie?
Odbiór tych perfum bywa różny, dla części osób właśnie problemem jest ich intensywna nuta przyprawowa.  W moim odczuciu perfumy pachną bardzo sensualnie i dyskretnie, odbieram je jako przede wszystkim przyprawowo - drzewny zapach. Na szczęście nie ma tu pieprzu, który bywa bardzo inwazyjny i dosłownie świdrujący w nosie. Magnifique jest otulający niebanalną niesłodką pierzynką, bez wanilii jako naczelnego składnika odpowiadającego za "puchatość" perfum.
Praktycznie nie wyczuwam ani róży ani jaśminu, które są składnikami kompozycji ale najwyraźniej dlatego, że ich rolą nie jest nadanie kwiecistości a bardziej złagodzenie przypraw.
Podsumowując - ciekawy i niebanalny zapach jak na mainstreamową marką Lancome. Pewnie nie spotkał się z dużym uznaniem porównując ze słodkim sukcesem wcześniejszego hitu firmy czyli Hypnose.

Na deser reklama z piękną Anne Hathaway

Znam tylko wersję eau de parfum,  wydaje mi się, że mój pierwszy nieudany kontakt z tymi perfumami dotyczył właśnie wersji eau de toilette, poniżej pokazuję ich nuty wg. Fragrantica.pl:

Perfumowe Nuty Eau de Parfum

     

Perfumowe Nuty Eau de Toilette

    

Trwałość Magnifique nie jest wyjątkowa, bardzo blisko skóry utrzymuje się około 4 godzin. 

Rok powstania: 2008r.

Nos: Duet Oliver Cresp i Jacques Cavallier  (bardzo zacny duet!)

Nuty zapachowe:

szafran, róża, kminek, jaśmin, drzewo sandałowe, wetyweria i cypriol

Wersje zapachowe eau de parfum i eau de toilette, pojemności 30,50 i 75 ml.

Perfumowe nowości jesień 2016

Jesień to ciekawa pora roku, przynosi nam zmiany po gorącym i nieco leniwym lecie.Nowe możliwości i wyzwania.
Tej jesieni pojawiło się kilka ciekawych zapachowych nowości.
I, o dziwo! znalazłam także coś dla siebie a już dawno żadna z nowości mainstreamowych nie spodobała mi się na tyle, aby pomyśleć o flakonie.

Chanel No. 5 L'eau  

Chanel No. 5 w nowej odświeżonej wersji jako L'eau to jest coś. Piątka nie cieszy się już taką popularnością jak kiedyś, więc pewnie na jakiś czas wróci na top w tej nowej, młodzieżowej odsłonie. Niestety za odświeżeniem idzie również mierna, w porównaniu z klasykiem, trwałość.

Givenchy L'ange Noir

Givenchy L'ange Noir - wydawało się, że temat Ange au Demon jest już wystarczająca wyeksploatowany. Zatem pojawił się nowy Anioł od Givenchy, tym razem Czarny Anioł. I fakt, zapach jest mroczny ale przy całej swojej zmysłowej pudrowości bardzo elegancki. W późniejszej nucie przypomina klimatem Manifesto i Hypnotic Poison.

Lancome Tresor La Nuit Caresse

Najnowszy flanker flankera Tresor La Nuit czyli La Nuit Caresse urzekł mnie w pierwszych testach. Słodki ale nienachalny, przejrzysty ale bardzo trwały. Z klasykiem Tresora nie ma już żadnych wspólnych punktów ale mimo to naprawdę zasługuje na uwagę.

Carolina Herrera Good Girl

Mój zdecydowany faworyt! Bardzo komplementogenny. Flakon naprawdę się wyróżnia, może troszkę tandetny ale jakoś mi nie zgrzyta z zawartością. A w bucie znajdziemy piękną, niechalną słodycz podbitą bobem tonka, który kojarzy mi się z zapachami z lat 90-tych oraz jaśmin, kakao, migdały i kawę. Mimo, że wszystko to już było, zapach nie jest banalny a bardzo trwały. Polecam!

Escada Signature (2005)

Marka Escada większości z nas kojarzy się z przyjemnymi owoco-kwiatkami z letnich limitowanek w kolorowych flakonikach, idealnymi dla nastolatek. I ja kiedyś miałam Island Kiss.

Do tego typu zapachów już nie wrócę ale chciałam przybliżyć ciekawe zapachy Escady, których już nie ma w ofercie, a które mogą rzucić inne światło na tę markę perfum.

Najpiękniejszym i najbardziej luksusowym zapachem jest Escada Collection, o której mam nadzieję kiedyś napisać, jeśli oczywiście będę mieć do dyspozycji próbkę.

Natomiast dziś o zielonej Escadzie Signature z 2005r. 

Nietypowy to zapach - uplasowałabym go w samym środku rozety pomiędzy świeżymi, kwiatowymi, wodnymi a zarazem zielonymi kompozycjami. To bardzo różnorodna mieszanka, która może się spodobać każdemu. Mówię to ja, która za świeżymi nutami nigdy nie przepadałam.

Nie wiem skąd skojarzenia z diamentami i nawiązanie do sloganu - Escada a  girl's best friend.

Nijak te perfumy nie kojarzą się z luksusem drogich kamieni.

Natomiast reklama poniżej faktycznie oddaje stereotypowo charakter zapachu - zielony, zwiewny, idealny dla blondynki?

Niekoniecznie. To fajny, neutralny zapach czystości przestrzeni i bezpiecznej klasyki.
Bez charakteru, ognia i fajerwerek.
Ale szkoda, że znikł... byłoby to fajne urozmaicenie w dzisiejszej ofercie Escady,

Rok powstania: 2005

Nos: Pierre Bourdon

Pojemności: 30,50 i 75ml

Nuty zapachowe:

nuty głowy: czarna porzeczka, nektarynka, zielone liście, liść czarnej porzeczki, ogórek, bergamotka i cytryna; 

nuty serca: piwonia, magnolia, kwiat pomarańczy, frezja, jaśmin, konwalia i róża; 

nuty bazy: irys, drzewo sandałowe, ambra, paczula, piżmo, wanilia i tangeryna.

Trwałość: 3-4 godziny

Poison Girl, Christian Dior (2016)

Wpis spóźniony.
O spóźnionych perfumach.
Przepraszam, ale nie mogłam inaczej.

Poison Girl. Było już o nich głośno zanim się ukazały... Premiera roku? Godny następca wycofanego Midnight Poison? Bynajmniej.



Huczało o nich na forach, że profanacja, że ordynarna reklama, że papieros, że nazwa... Ehh.
Tak się złożyło, że nie mogłam i nie chciałam o nich napisać wcześniej.

Nie mogłam, gdyż czas nie pozwalał mi na obiektywną recenzję.
Nie chciałam, gdyż wolałam odczekać na spokojnie i przemyśleć mój stosunek do nich.
Poison Girl testowałam jeszcze w styczniu, w pierwszym dniu ich obecności na polskim rynku na Okęciu. Na początku podniecenie i radość, tak bardzo czekałam na coś nowego od Diora.
I rozczarowanie gdy wzięłam flakon do ręki i jeszcze większe, gdy Poison Girl trafił wpierw na nadgarstek a potem dla ostudzenia emocji na blotter.

I powiem tak, a raczej napiszę: To całkiem przyzwoite perfumy.
Dziewczęce jak nazwa i flakonik. Dobra trwałość, przyjemne w noszeniu.

Dior reklamuje je jako perfumy dla dziewczyny zbuntowanej, współczesnej feministki, która baluje do rana, żyje intensywnie i pragnie wszystkiego spróbować.
Twarzą perfum jest Camille Rowe.


Reklama Poison Girl

Nie mój styl, za gładkie, za słodkie ale pewnie, gdybym je miała w kolekcji to czasem bym im dała szansę ;-)

Niestety ich największym problemem jest to, że są konkretnie spóźnione.  O kilka lat.

Może się teraz narażę, ale Poison Girl to późna odpowiedź na hity roku 2012 takie jak:
Lancome La Vie Est Belle, Guerlain La Petite Robe Noir, Yves Saint Laurent Manifesto, czy kolejne Armani Si z 2013 czy znowu kolejny zapach Yves Saint Laurent Black Opium z 2014 r.
Same La Vie Est Belle czy La Petite Robe Noir doczekały się już pokaźnej liczby flankerów, doliczyłam się do 9 dla każdej wersji podstawowej.

Dla mnie te zapachy to ten sam typ - sztuczny, chemiczny, słodki, bez charakteru. Niestety.
Black Opium to już  w ogóle profanacja dla Opium, a jeszcze opatrzona jeszcze przymiotnikiem Black. I Poison Girl chyba najbliżej zapachowo do tej właśnie kompozycji.
Ale nie o BO dziś.

Wszystkie te wymienione wyżej zapachy to są hity sprzedażowe, Konkretne bestsellery.
I kiedy te wszystkie zapachy pojawiały się w perfumeriach, podbijały rynki i zestawienia sprzedaży Dior w tym czasie nie miał swojego kandydata w tym wyścigu.  Miss Dior Le Parfum, które miało zastąpić wycofane Miss Dior Cherie, czy Hypnotic Poison w koncentracji eau de parfum to zupełnie inne klimaty.
Tak więc czekaliśmy na hicior od Diora, a konkurencja w tym czasie hulała.
Nie będzie to miłe, ale szczerze napiszę, że te tak naprawdę dość przeciętne zapachy podbijały rynek mainstreamowy.
Zatem, gdy dowiedziałam się, że będzie nowa Trucizna szczerze ucieszyłam się.
Składniki nie zapowiadały czegoś, co mnie oszołomi ale czekałam z niecierpliwością na testy.
Atut Poison Girl - mdła ale nieagresywna słodkość wanilii i migdałów. Może się spodobać wielbicielkom nieskomplikowanych zapachów.
Bardzo ładnie noszą się, długo i zdecydowanie trzymają się skóry. Jako, że przy okazji pierwszych testów byłam w podróży i nie zdecydowałam się na inne zapachy, po dobrych sześciu godzinach, to coś, co dolatywało z rękawa płaszcza do mojego nosa nawet zaczęło mi się podobać.
Trwałość jest ich dużym plusem, wiadomo, w końcu to Dior, ale niestety ich wtórność, spóźnienie i to, że zapach nijak ma się do całej serii Poison, która dla mnie w całościowym wydźwięku jest arcydziełem, nie pozwalają mi zarekomendować tego zapachu.

Ktoś gdzieś bardzo wyraźnie poszedł na skróty i wymyślił, że można bazować na sukcesie serii Poison. W tym przypadku nie można.
A ja tak czekałam na godnego następcę Midnight Poison.
A to nie zmierza to we właściwym kierunku.
I na koniec z pozdrowieniami dla G., który wymyślił kolejny flanker:
Poison Girl Sweet Aoud in Bloom :D
Chciałoby się napisać, Christianie Diorze i Sabo, nie idź tą drogą.

Rok powstania 2016
Nos: Francois Demanchy

Nuty głowy: gorzka pomarańcza,
Nuty serca: róża damasceńska, róża z grasse
Nuty bazy: bób tonka, drzewo sandałowe, wanilia, migdał i balsam tolu.

Perfumowi ulubieńcy 2015 roku

Subiektywne perfumowe podsumowanie roku 2015

Ulubieńcy i najczęściej noszone perfumy w ubiegłym roku.
Nowe zapachy, które poznałam i  w tym roku podbiły mój nos, takie, do których wróciłam i również te noszone od dłuższego czasu, bardzo mi bliskie.

O moich ulubieńcach 2014 roku pisałam tu: http://perfumowyzawrotglowy.blogspot.com/2015/01/pachnacy-ulubiency-2014-roku.html


 oto i moje Top 5 w 2015

Addict Dior - w jedynej słusznej starszej wersji. Niezmiennie jeden z moich flagowych zapachów, którego nigdy nie mam dość. Fantastyczna projekcja i jakość, która przekłada się na długotrwałość. Również mój ulubieniec w 2014 r.

L de Lolita, Lolita Lempicka - zapomniane przeze mnie, powróciłam jednak do nich za sprawą próbki i przepadłam. W tym roku przybyło do mnie kilka flakonów Lolek. Zapach niestety wycofany, więc postanowiłam szybko zrobić zapasy. Pięknie się noszą cały rok.

Midnight Poison, Dior - noszę praktycznie od 3 lat i wiem, że ta trucizna będzie ze mną zawsze. Nigdy mi się znudzi.

Nuit d'Ete, Joop - powrót sentymentalny po wielu latach. Zaczęło się od miniaturki, czekam na kolejną i będę szukać ich nadal. Killer lat 90-tych. Muszę je mieć w mojej kolekcji, nie ważne w jakiej formie. Cena tych perfum jest już bardzo wysoka a dostępność bardzo ograniczona.

Tresor L'Absolu, Lancome -  w wersji limitowanej, piękniejszy niż klasyk, bardzo ciekawy. Skórzano-różany i bardzo trwały.

Zdecydowanie polecam!
Standardowo, żadna z nowości 2015 roku nie trafiła na listę. Oby w następnym roku było inaczej.